Onze eerste twee dagen in Bangkok

Later dan jullie van mij gewend zijn hier dan eindelijk mijn reisverslag.
Eindelijk een rustmomentje bij het zwembad bovenop het dakterras van ons hotel. Er zijn beroerdere plekken om te vertoeven en om bij te komen van alle hectiek en de lange reis.
Gisterochtend aangekomen na een zeer goede en (uiteindelijk) rustige vlucht. Helaas missen we wederom een koffer, we waren er al een beetje bang voor.
Tijdens het boarden werd ik ineens tegengehouden door een of ander juffertje welke z'n dag volgens mij niet had. Hij sloeg nog net niet met zijn tasje maar bits snauwde hij me toe dat ik het koffertje in een bak moest zetten om de afmetingen te checken. Aangezien de afmetingen exact voldoen aan de voorwaarde zou je denken 'geen probleem'.
Nou meneer dacht er anders over want toen het bleek te passen wilde meneer persé dat het koffertje er verkeerd om werd ingeplaats....yesss hij had zijn zin...het paste niet!
Dit terwijl er voor me doodleuk een man met 'n joekel van een koffer liep waar die van mij bijna 2x in had gekund. Tenenkrullend dit!
Ik vermoed dat als Jeroen het koffertje achter zich aan had getrokken en net zo met zijn heupen had geschommeld als deze kwallebal, dat er geen vuiltje aan de lucht was geweest. En zo verdween ons koffertje mét onze breekbare snorkelmaskers het ruim in omdat het niet meer mee mocht als handbagage maar kwam vervolgens niet met ons aan in Bangkok.
De eerste berichten waren dat het vandaag bij het hotel zou worden bezorgd maar er lijkt een kink in de kabel te zijn. Het blijft afwachten of het goed gaat komen.
Ach het hoort wel weer een beetje bij ons, bij ons gaat nooit iets normaal.  We kunnen er ons niet al te druk over maken.... we zien wel.
Bij vertrek hadden uiteindelijk ruim anderhalf uur vertraging maar hebben gelukkig onze aansluiting niet gemist doordat ons vliegtuig besloot te wachten omdat er meerdere op onze vlucht zaten met dezelfde eindbestemming. De passagiers met andere eindbestemmingen hadden minder geluk, allen miste ze hun vlucht en moesten naar de servicebalie op zoek naar een passende oplossing.
Ik schreef eerder al dat de vlucht uiteindelijk rustig was verlopen. Lang leve de overstap want de eerste anderhalf uur richting Zürich was wel anders.
Toen had ik zo'n pretpakket naast me zitten op zijn moeders schoot welke de kop eraf gilde en er gezellig op los jengelde.....minder subtiel noemen ze dat ook wel eens een kutjong ;-)  Vooral mijn zoon, veilig aan de andere kant van het gangpad, had hierom de meeste schik en had het niet eens voor zijn moeder over om van plaats te wisselen.
Tsja......je vraagt je dan natuurlijk stiekem af wie hier dan nu eigenlijk het kutjong is haha.
Al append met Marja had ik ondanks het gekrijs de grootste schik. Haar vraag of ik niet bij de nooduitgang zat zodat ik hem een stamp kon geven of haar andere optie of hij niet toevallig op een schietstoel zat deed me werkelijk gieren. De moeder zat me ondertussen af en toe zijlings aan te kijken waarom ik zo'n schik had.
Kennelijk dacht ze ook nog dat ik ergens een rode neus in mijn broekzak had zitten die ik op kon zetten want ze gebaarde me om gezellig met haar mee te doen om gekke bekken naar het ventje te trekken zodat hij zijn klep dicht zou houden. Nou daar doet malle eppie natuurlijk niet aan mee, gewoon verstand op nul en afsluiten van die handel.  Werkt prima!
Na aankomst in het hotel hebben we ons even opgefrist en zijn naar Khao San Road gelopen om daar even 'n hapje te eten. Uiteraard zijn we begonnen met een Pad Thai, een populair thais gerecht van drooggebakken rijstnoedels.
Daarna zijn we direct terug gegaan naar het hotel om even een paar uurtjes te gaan liggen om bij te komen vd lange reis.
In mijn reisplanning had ik eigenlijk een rustig dagje bedacht maar vorige week besloot ik om voor de avond al een fietstour met Co van Kessel te boeken.
Dit om ons door de vermoeidheid heen te trekken die er anders vast en zeker voor zou zorgen dat we te vroeg naar bed zouden gaan en zo niet aan het tijdsverschil zouden wennen. Alhoewel we met z'n allen doodmoe waren en serieus getwijfeld hebben of we wel zouden gaan, bleek het een goede keus.
Al fietsend door de vele smalle steegjes kon je hier en daar een blik werpen in de kleine ruimtes verborgen achter metalen vouwhekken welke min of meer dienen als voordeur of pui. Voor ons bijna niet voor te stellen dat hier gewoon families wonen. Al zittend op de grond kijken ze naar de tv, in sommige gevallen hun bijna enigste bezit.
Werk en woonruimte is hier vaak een. Een garage-achtige ruimte volgestapeld met ijzerwaren en auto onderdelen met daartussen een bank of een bed is niet ongewoon.
Mensen zijn met weinig tevreden, ze leven vooral op straat. Dit is toch wel typerend voor Azië maar wat Thailand vooral bijzonder maakt is het streetfood.
Overal waar je maar kijkt zie je eetkarretjes waar ze de meest uiteenlopende gerechten staan te bereiden. Tijdens de fietstocht lieten ze lieten ze ons geregeld proeven van de lokale lekkernijen waar je normaal aan voorbij zou lopen maar wat vaak verrassend lekker is.
Na zonsondergang gingen we naar the What Pho, the Grand Palace en de What Arun wat eigenlijk voor de dag erop op ons programma stond. Wauw wat gaaf! De tempelcomplexen waren volledig uitgelicht wat een waanzinnig mooi beeld geeft. Normaal loop je tussen horden toeristen maar omdat de tempels nu gesloten waren en er buiten ons verder niemand liep was het een bijna mystieke gewaarwording door de stilte die er heerste.
In de 3 uur tijd dat de tocht duurde hebben we op zo'n eerste dagje al ontzettend veel indrukken opgedaan.  Zoveel gezien, gehoord, geproefd en geroken dat we in combinatie met de lange reis na afloop behoorlijk afgebrand waren.


Woensdagavond 22:45
Aan het einde van de middag hebben bij het tourbureautje om de hoek alvast de boot en de nachtbus voor zaterdag geboekt richting het eiland Koh Tao.
Daarna hebben we wat door de straatjes geslenterd om vervolgens met de lokale bus naar China Town te gaan.
De schreeuwerige neonverlichting van chinese tekens, de hectiek van het chaotische verkeer, de talloze etensluchtjes en de bijbehorende dampen van de honderden eetstalletjes in de openlucht zijn overweldigend. De streetfood van deze omgeving staat bekend als de beste van Bangkok en inmiddels kunnen we beamen dat daar absoluut niks van gelogen is. Bij een van de openluchtrestaurantjes, waar je je niet veel meer van moet voorstellen dan een stel plastic krukjes en 'n metalen tafeltje onder een afdekzeil, hebben we een aantal gerechtjes geprobeerd en het was werkelijk een feestje. Bizar eigenlijk, hier vind je het de normaalste zaak van de wereld terwijl je dit in Nederland never en nooit niet zou accepteren. In vergelijking met dit heeft bij ons de Mc Donalds een 5 sterren uitstraling en hier vinden we dít gewoon gezellig.
Daarna zijn we doorgegaan naar de Nightmarket van Patpong om te shoppen en eventjes door de bijbehorende rosse buurt te lopen. Tsja, het geeft je toch een beetje oncomfortabel gevoel bij het zien van al die oude kerels met die jonge thaise grietjes.
Na afloop met de Tuktuk terug naar het hotel waar ik de longen uit m'n lijf heb gegild omdat deze kamikazepiloot volgens mij dacht dat hij Michael Schumacher was maar gelukkig hebben we het overleefd en kan ik eindelijk het beloofde reisverslag afronden.