Kers op de taart

Gisterochtend aangekomen in Kuala Lumpur.
Het afscheid van Nijar was ijzig. Al na de eerste paar dagen bekroop me telkens een heel raar gevoel bij deze man wat me de rest vd vakantie maar niet meer los liet. Eerder heb ik er weinig over los willen laten omdat ik hoopte dat het tussen mìjn oren zat en wilde het geen stempel op onze vakantie laten drukken.
Ik zal jullie de details besparen maar op het eiland toen Nijar weg was kregen we definitief het bewijs in handen dat hij willens en wetens ons een oor probeerde aan te naaien om er zelf beter van te worden.
Hij heeft het deze reis alleen bij de verkeerde geprobeerd en kwam van een koude kermis thuis omdat we minder goedgelovig waren dan hij had gehoopt.
Daarbij betrapte Tes hem op het laatste eiland op het gappen van een van onze schelpen en nadat ze hem hiermee confronteerde bleek hij 'onverwachts' nog iets aan het vaste land te moeten regelen waardoor hij het eiland moest verlaten.
Op dat moment waren we allang blij dat hij even onder onze ogen vandaan was maar achteraf bleek hij onze andere schelpen die bij hem in de auto lagen gesloopt te hebben.
Normaal gesproken had je nog kunnen denken dat ze door het transport beschadigd waren maar aangezien er volledige stukken waren afgebroken en deze niet in de koffer lagen kan dat dus alleen maar betekenen dat ze er uit gehaald zijn. Het was dat we er te laat achterkwamen maar het liefst had ik hem eigenhandig zijn nek omgedraaid.
Zo zijn er gedurende onze hele reis tal van rare momenten geweest waaruit we toch wel kunnen concluderen dat er iets niet helemaal goed zit in zijn bovenkamer.
Buiten alle ergernis om heeft Sumatra een onuitwisbare indruk gemaakt welke zeker voor herhaling vatbaar is in welke vorm dan ook. De reis die Eelco voor ons in elkaar heeft gezet was dan ook geweldig en hem treft dan ook geen enkele blaam.

Toen we gisteren na aankomst Kuala Lumpur in reden, waren we verbijsterd.
Het leek in de verste verte niet op het Azië wat wij kennen. De brede wegen er naar toe met de vele imposante billboards en dure villawijken deden ons eerder Amerikaans aan en je zou haast vergeten dat ze hier overwegend rijst eten.
Eenmaal een dag verder en we Kuala Kumpur nader hebben bekeken lijkt het er eerder op dat ze er een 2e Dubai van proberen te maken. Het is mooi, gepolijst en leuk om er een keer geweest te zijn maar mist naar ons gevoel absoluut de charme van het door ons zo geliefde Azië.
Daarbij is de bevolking allesbehalve vriendelijk wat ons wederom leert wat welvaart met het gedrag van mensen doet.
Toch is het wel even lekker om na 3 weken in de rimboe gezeten te hebben, de laatste dagen even op een compleet andere manier af te sluiten.
Gisteravond hebben we uren geslenterd tussen de honderden kraampjes in ChinaTown(wat eigenlijk niet eens 'n Chinatown genoemd mag worden) waar ze je dood gooien met allerhande goedkope namaakartikelen.
Tijdens onze reis door Thailand troffen we een stel welke helemaal kapot waren van Kuala Lumpur t.o.v Bangkok. Zo zie je maar dat smaken verschillen want in onze ogen is juist Bangkok op geen enkele manier te overtreffen en blijft voor ons de absolute nummer 1.
Maaarrr......een ding moet gezegd worden.....de Petronas Twin Towers zijn werkelijk prachtig!
Vanavond hebben we ze nogmaals bezocht omdat ik ze met alle geweld verlicht wilde zien, ik kon er geen genoeg van krijgen. Als kers op de taart werd er in het park grenzend aan de Towers een complete licht en geluid show opgevoerd met de fonteinen waardoor het een magistraal geheel werd. Ik kan wel zeggen dat dit oprecht, dè ultieme afsluiting was, van 'n bewogen maar geweldige vakantie.
Morgen aan het eind vd middag vertrekken we richting luchthaven om na ruim 3 weken weer naar huis te gaan. Weer vele ervaringen en onuitwisbare herinneringen rijker, gaan we terug naar alles en iedereen wie ons lief is.