Do 4/8 Tamme eend

Eindelijk, na een reis van ruim 11 uur zijn we aangekomen in Bukittinggi.
De tijd is voorbij gevlogen want we hebben 'n werkelijk prachtige rit gehad waarbij we weer ontzettend veel gezien hebben en zoveel nieuwe ervaringen hebben opgedaan dat ik bijna het gevoel heb dat we 'n paar dagen over de rit hebben gedaan.
Allereerst zijn we gestopt bij 'n smederij zomaar in de open lucht langs de kant vd weg, waar ze nog op compleet traditionele wijze messen en samoeraizwaarden maken.
Man- en zoonlief stonden zich te vergapen bij het zien van al dit moois en vonden het doodzonde dat ze niet een exemplaar konden meenemen voor thuis aan de muur. Voor de prijs van hooguit 40 euro hadden ze het niet hoeven laten maar het is natuurlijk ondenkbaar dat je dit soort wapens mee de grens over krijgt. Wat nòg ondenkbaarder was geweest was dat ik thuis zo'n spuuglelijk ding aan m'n muur moest hangen maar ik hield wijselijk mijn mond en knikte instemmend dat het inderdaad zonde was maar maakte inwendig een vreugde dansje......waren ze nou helemaal op hun achterhoofd gevallen....aan de muur!!!

De volgende stop was 'n kruidentuin waar we allemaal behoorlijk van onder de indruk waren.
De eigenaar liet samen met Nijar, ons alles zien hoe en op welke wijze alles groeide.
Peperkorrels, Sereh (citroengras), gember, pinda's, nootmuskaat en foelie, vanille, laurier, steranijs, kaneelstokjes, kruidnagel, kurkuma, chocolade en pandan kruiden. Grappig was de ontdekking dat nootmuskaat en foelie van een en dezelfde vrucht af bleken te komen. Foelie blijkt het schilletje vd nootmuskaat te zijn en zo ontdekte we ook dat kaneelstokjes opgerolde stukjes bast zijn vd stam vd kaneelboom, nooit bij stil gestaan.
Bij de kruidentuin hadden ze ook 'n aap welke ze gebuikten om kokosnoten uit de boom te halen. Op commando ging hij voor ons 'n exemplaar uit de boom halen en gooide deze naar beneden. We besloten het vruchtvlees aan de aap te geven en toen ik mijn hand uitstrekte om het hem te geven pakte hij met zijn ene hand de mijne vast terwijl hij met z'n andere handje gretig het vruchtvlees pakte. Mijn dag kon niet meer stuk! Zo lief!

Een aantal kilometer verderop stopte we langs de kant vd weg om in 'n klein half uurtje tijd naar een waterval te lopen. Meteen al moesten we over 'n gammele houten touwbrug 'n rivier oversteken waarbij je een verbluffend uitzicht had op de omgeving. De plaatselijke dames liepen er met grote wasemmers op hun hoofd overheen wat het in deze ambiance nogal tot een bijna sprookjesachtig schouwspel maakte.
Tijdens onze verdere tocht naar de waterval hebben we onze ogen uitgekeken naar het leven wat er zich om ons heen voltrok en de innemende vriendelijke reactie van de mensen.
De waterval was mooi maar juist dìt soort kostbare momenten maken nou net onze vakantie tot iets onvergetelijks.

Tijdens onze verdere rit zagen we om ons heen de bevolking drukdoende met de voorbereidingen van 'n nationale feestdag, 17 Augustus vieren ze hier bevrijdingsdag.
De boel werd druk versiert en overal liepen er op straat schoolklasjes die druk aan het marcheren waren en in grote opgestelde rijen hun muzikale talent ten gehore brachten.
Toen ik het geblindeerde raam van onze auto liet zakken om een foto te maken liep de hele boel direct in de soep en vlogen de valse noten je om de oren en vergaten ze in de maat te lopen omdat ze alles om zich heen vergaten omdat er zomaar 'n stel blanken langs hun voorbij kwamen rijden. Het was werkelijk hilarisch en het werd 'n leuk spelletje om onderweg de leerkrachten te zieken door de ophef die we bij hun gestructureerde klasje veroorzaakte.

Inmiddels begonnen de wegen te veranderen in nette gladde rijbanen en het straatbeeld werd 'n heel stuk netter naar mate we verder richting West Sumatra kwamen, dat het nog bestond! Ook de mensen zagen er 'n stuk wereldser uit doordat ze hier klaarblijkelijk meer aandacht aan hun kleding bleken te besteden
Even later passeerde we de evenaar bij Bonjol.
Grappig. Nijar liet de kids zien dat aan de ene kant van de evenaar het water linksom draait en aan de andere kant rechtsom draait als het 'n putje instroomd. Vlak van te voren dachten ze namelijk nog dat we ze in de boot zaten te nemen toen we dit vertelde.
Even later nog even 'n laatste stukje gelopen langs de rand vd weg terwijl Nijar ons verderop op wachtte. Ik was weer in m'n element toen het er bleek te krioelen van 'n kleiner soort goudkleurige makaken.
Aan de overkant zag ik ineens iets zwarts de bomen in schieten naar wat ik vermoed 'n zwarte gibon. Ik probeerde op m'n eigen onbeholpen manier hem door apengeluiden zoals ik eerder vd rangers gehoord had hem te lokken. Echter was er geen aap die op me afkwam maar bleek mijn gezin snel beschaamd verder gelopen te zijn om zich van deze randdebiel te distantiëren. Jammer weer dit!

Aangekomen in Bukittinggi waren we aangenaam verrast. We waren weer even terug in de bewoonde wereld want het bleek een echte stad met normale winkels en een normaal straatbeeld, we hadden werkelijk geen flauw idee dat dit nog bestond in Sumatra.
We kregen 'n klein maar prachtig hotel midden in het centrum. Kwam dat even goed uit want dat gaf ons de kans om wederom nieuwe toiletspullen te kopen zoals shampoo e.d. omdat we met onze stomme kop deze per ongeluk deze tas hadden achtergelaten in ons vorige hotel. Tsja, deze vakantie verloopt allerminst vlekkeloos maar we genieten er niet minder om gelukkig.
Later op de avond hebben we een gezellig restaurantje opgezocht. We vonden er eentje waar het druk was en meer toeristen zaten en ze ook lekker 'n europeesche kaart hadden, we waren hard toe aan 'n gewoon biefstukje met aardappeltjes ipv rijst.
Toen we er eenmaal zaten werden we ons bewust vd reggae muziek en de vage alternatieve figuren die er werkte. Ineens zag ik bij de ingang 'n grote voodoo-achtige pop staan met 'n bordje dat we er ook voor tattoos en dreadlocks terecht konden. Ik weet niet waar we terecht waren gekomen maar we kregen de indruk dat we als toetje best marihuana of paddo's konden bestellen. Het eten wat we inmiddels hadden besteld duurde zo lang dat we onder elkaar al grapte dat de kok volgens ons stoned moest zijn. De afsluiting van onze avond was op z'n zachtst gezegd weer typisch a là de familie Verstegen....MAF ;-)

Halverwege m'n verhaal had ik zo de sokken vol dat ik maar besloot om de rest de volgende ochtend verder te schrijven en lig daardoor dus wederom een dag achter.
Nu (vrijdag) weer in de auto om aan ons dagprogramma te beginnen nadat we vanmorgen nog ff in 'n scheur gelegen hebben na een of andere stomme actie van mij.
Ik was alleen op de kamer toen Mike aan de deur stond te kloppen dat ik open moest maken. Toen ik echter de deur open deed was er niemand te bekennen maar hoorde een alarm op de gang af gaan. In mijn nachthemd probeerde ik voorzichtig op de gang te ontdekken wat er loos was maar ik zag niks of niemand. Jeroen en de kids waren allemaal op de andere kamer en hoorde me niet. Lekker zat het me niet dat alarm. Voordat ik me aan ging kleden keek ik eerst maar even door het raam naar een eventuele vluchtroute voor het geval dat er brand zou zijn. Net op dat moment kwam Mike binnen en vroeg wat ik in hemelsnaam aan het doen was. Toen ik vertelde dat ik keek of dat er voor geval van nood 'n andere uitweg was keek hij me aan of ik helemaal van lotje getikt was....."Jij bent echt 'n tamme eend!" zei hij lachend tegen me. Het alarm wat ik hoorde bleek simpelweg van de deur te zijn die ik telkens openmaakte om te horen of het alarm nog steeds afging.
Tsja......idd best wel 'n tamme actie van deze eend haha.