Luieren en vreemde snoeshanen

Zo.....aan het hoofdstuk Sumatra is nu dan definitief een einde gekomen.
Inmiddels zijn we terug van ons laatste eiland waar we de laatste 2 dagen hebben doorgebracht en we volledig waren afgesloten van de buitenwereld.
Helaas bleek het niet het bounty eiland te zijn wat ons beloofd was door onze gids maar desalniettemin hebben we genoten en zijn we enorm tot rust gekomen.
De eerste dag heb ik wederom knap beroerd op bed gelegen (ik lijk er 'n gewoonte van te maken op zo'n eiland) maar gelukkig voelde ik me de 2e dag 'n stuk beter.

Deze dag lagen Tes en ik daarom dan ook al om 7uur in de ochtend in het warme zeewater uitgedost met onze snorkeloutfit, aangezien we hadden gehoord dat er vroeg in de ochtend de mogelijkheid bestond om zeeschilpadden te spotten.
Helaas hebben we ze niet gezien maar wel waren we aangenaam verrast door hetgeen wat we wel zagen. Onze voortuin bleek warempel een prachtige snorkellocatie, beter dan wat we hadden gezien tijdens de eilandentour bij Palembak.
Ik had serieus even het gevoel dat ik terecht was gekomen in het aquarium van de plaatselijke chinees....alleen dan groter.
We keken onze ogen uit naar het eindeloze koraal, de zwierende zeeanemonen en de onwaarschijnlijke verscheidenheid aan vissen in alle kleuren van de regenboog.
We zagen 'n hoop 'oude bekenden' die we tijdens onze eerdere snorkeltrip tegen waren gekomen maar iedere keer opnieuw zagen we weer exemplaren die we nog niet eerder hadden gezien.
Het was druk 'op de weg' deze ochtend. Zoveel vissen bij elkaar hadden we nog nooit gezien. Hele scholen kwamen er voorbij en soms zaten we er middenin als we samen met hen mee werden genomen door de stroming van 'n flinke golf.
Af en toe kwam er wel 'n hele vreemde snoeshaan voorbij, alhoewel ze dat waarschijnlijk over ons ook hebben gedacht. Een of andere lange witte knakker met 'n soort trompetachtige kop keek ons aan met grote opengesperde ogen en kon z'n blik niet van ons afhouden, we werden er helemaal ongemakkelijk van.
Zou hij van z'n moeder niet hebben geleerd dat staren onbeleefd is?
Buiten deze onbeschofte vlegel om, sloegen de meeste bewoners eigenlijk niet eens acht op ons en gunde ons geen blik waardig.
Zelfs Mike begon het snorkelen leuk te vinden, op de een of andere manier leek zijn vissenangst te zijn verdwenen nu hij precies in de gaten kon houden wat ze aan het uitvreten waren.
Jeroen was eigenlijk de enige in ons midden die het snorkelen al snel voor gezien hield. Voor hem zijn de hondjes en onze poezels thuis al spannend genoeg en hoeft al dat vreemde beestenspul niet zo.
Verder hebben we de hele dag gewoon lekker niks gedaan. Ongelooflijk maar waar....de familie Verstegen heeft er warempel van genoten. Na deze loodzware reis was het een welkome afwisseling.
Midden op het strand stond er een grote overhangende boom met daarin 2 hangmatten waar we zowat de hele dag vertoefd hebben. Al liggend in m'n hangmat heb ik in een ruk 'n boek uitgelezen waar ik in al die 3 weken niet eens aan toe was gekomen en Jeroen en de kids wisselden het luieren af met een potje schaken of kaarten.
Tegen zonsondergang had ik m'n boek uit en zag ik ineens zoonlief in alle tevredenheid met z'n billen in het zand zitten om met de kreeftjes te spelen. Inwendig moest ik gniffelen omdat hij me nu, op 17 jarige leeftijd, weer terug deed denken aan vroeger toen hij met zijn emmertje en schepje nog zandkastelen aan het bouwen was.

Vanmorgen om 6.30 een laatste poging om nog een glimp op te vangen van de zeeschildpadden. Helaas hebben we ze wederom niet gezien dus blijft dat gewoon nog op ons wensenlijstje staan.
Door de harde branding sloeg ik met de bovenkant van mijn voet tegen het koraal aan wat me 'n blauwe voet en een kneuzing opleverde. Door goed te blijven koelen hoop ik de komende dagen toch nog enigszins vooruit te kunnen zodat we wat van Kuala Lumpur kunnen gaan zien.
Inmiddels zitten we in een super de luxe hotel waar we 'n gigantische suite hebben vlakbij Padang Airport.
Vanmiddag hier in een plaatselijk warenhuis twee handbagagekoffers aangeschaft omdat we anders mijn schelpenverzameling niet mee gaan krijgen. Manlief is dan ook erg blij met me.............NOT!!! Vanmorgen op de valreep zelfs nog wat mooie kleine schelpjes gescoord waar met name zoonlief later minder blij van werd. Als een goede zoon betaamt, stopte hij de schelpjes bij zichzelf in de broekzak maar kreeg al snel spijt van deze actie toen er even later vrolijk een krabje uit zijn broek kwam kruipen.
Morgenvroeg om 5.30 vertrekken we richting luchthaven om vervolgens door te vliegen naar Kuala Lumpur voor de laatste 2 dagen.
Het einde is in zicht van een nogal turbulente maar onvergetelijke vakantie.