Brutale aap

Inmiddels zijn we aangekomen in Ayutthaya. Tijdens de vlucht en de rit hiernaartoe heb ik mooi mijn reisverslag kunnen schrijven waar ik gisteren niet aan toe gekomen ben.

Gisterenochtend zijn we in alle vroegte per boot in Surat Thani aangekomen. Deze reis was de zee aanzienlijk rustiger dan de heenreis. Zelf had ik nergens last van maar nu waren Mike en Naom de pineut. Gelukkig was het ergste vrij snel over toen we weer met voet op vaste bodem waren.
Vanuit de haven bracht de bus ons naar het centrum. We waren door de eigenaar van onze Homestay getipt om ergens halverwege uit te stappen aangezien dit ons bijna een uur reistijd zou schelen.
We zorgde dat onze koffers als laatste het ruim in gingen en ik probeerde de chauffeur zover te krijgen om ons eerder uit te laten stappen. Het lastige was dat we geen exact adres hadden maar enkel een foto van een herkenningspunt.
De chauffeur leek het te herkennen maar weigerde. Jeroen zag er geen heil in maar nadat ik hem 100 bath aanbood kwam hij even later toch op zijn besluit terug.
Vanuit onze plek in de bus was het vrijwel onmogelijk om de herkenningspunten te kunnen zien. Na een poosje stopte de bus en kwam de chauffeur ons waarschuwen dat we er uit moesten. Toen hij vervolgens onze koffers uit het ruim haalde, keek ik om me heen en trok al vrij snel de conclusie dat dit niet het punt was van de foto maar vertrouwde erop dat we toch vrij dicht in de buurt moesten zijn.
De kids lieten we bij de koffers staan en Jeroen en ik liepen naar de overkant waar we een paar locals zagen.
Een van hen, 'n ladyboy, sprak goed Engels en vertelde dat het inderdaad vlak bij was. Ik vroeg haar (hem?) of hij onze accommodatie wilde bellen om uit te leggen waar we precies stonden zodat hun ons daar konden oppikken.
Missie geslaagd, even later kwam de eigenaar van de homestay ons halen en bracht ons binnen enkele minuten naar de 'Fist Monkey School ' waar we 1 nacht zouden verblijven.
Bij deze apenschool kunnen boeren hun aap brengen om deze in een half jaar tijd klaar te stomen voor de kokosnotenpluk.
Aangezien kokospalmen zo'n 25 meter hoog worden, is dit te gevaarlijk voor mensen. Niet alleen door de hoogte maar ook vanwege het gevaar van vallende kokosnoten wat jaarlijks zorgt voor zo'n 700 doden. Machinaal is dit helaas tot op de dag van vandaag nauwelijks mogelijk en zijn apen de enigste optie.
Bij aankomst werden we door Arjen ('n nederlander) voorgesteld aan zijn vrouw van wie de apenschool was en liet ons daarna onze bamboehouten bungalows zien welke recht tegenover het apenverblijf lagen.
Daarna werden we naar de apen gebracht waarmee we met onbeperkt konden kroelen en spelen....of beter gezegd de apen met ons.
Direct werden we besprongen door een aantal van hen. (Uiteraard bleef mijn lieve Jeroentje op veilige afstand)
Binnen no time stonden onze haren alle kanten op alsof we 2.20 hadden gehad, werd er aan onze oren en wimpers getrokken en waren we zo zwart als een tor. Wat een (onstuimig)feestje, het was lachen gieren brullen met dit stelletje ongeregeld. Het was ons meteen duidelijk waar de uitdrukking 'brutale aap' vandaan kwam want de aap die Naom had belaagd tilde haar rok op en stak vrijpostig zijn hoofd tussen haar benen om daarboven eens een kijkje te nemen. Vervolgens klom hij behendig naar boven en trok de bovenkant van haar jurk naar voren en keek vol aandacht naar haar boobies waarop Mike riep "Godverdomme, die aap mag meer als ik!". Zoonlief had geduchte concurrentie want de aap liet haar niet meer gaan en telkens als ze weg wilde lopen trok hij haar hardhandig aan haar jurk waardoor ze er op den duur de flarden aan had hangen.
Een jurk armer maar een avontuur rijker zullen we maar zeggen haha.
Mike had een rustiger exemplaar uitgekozen, deze ging uitgebreid tegen hem aanliggen om lekker op z'n buik gekroeld te worden terwijl die van Tess aan haar haren zwierde, over haar heen stuiterde en op haar hoofd sprong.
Ik deed het zowat in mijn broek van het lachen en wilde dat Jeroen erbij kwam omdat hij zoveel miste maar wat hij dus duidelijk anders zag wat bleek uit zijn antwoord "DIKKE LUL!!!"
Nadat we er uit zagen alsof we net de oorlog hadden overleeft hebben we onszelf gedoucht wat ook niet geheel zonder slag of stoot ging nadat er zowel bij Tess als bij mij een kikker onder de douche stond waardoor we het uiteraard op een luid gegil zetten. Alles goed en wel, apen al slingerend aan onze oren daar kunnen we de humor wel van inzien maar in ons nakie samen douchen met zo'n glibberende griezel dat gaat toch wel te ver.
Even later gaven ze ons een demonstratie hoe ze de apen alles stapsgewijs leerden om de kokosnoten te plukken en alles wat daarbij komt kijken. Na een half jaar weten ze feilloos welke noten rijp zijn , hoe ze deze uit de bomen kunnen draaien, hoe ze hun touw waaraan ze vast zitten kunnen ontwarren als ze zichzelf volledig vast hebben gedraaid, hoe ze met de boer mee moeten rijden op een brommer over de plantage, enz.
Hoe intelligent de apen ook zijn, toch zijn ze met geen mogelijkheid zindelijk te krijgen en zijn ze niet te corrigeren en dus oncontroleerbaar. Ze zullen nooit op commando naar je toe komen of zichzelf laten pakken waardoor het noodzakelijk is om ze aangelijnd te houden.
Gelukkig is het in Thailand inmiddels verboden om ze als huisdier te houden. Enkel apen welke speciaal gefokt zijn voor de kokosnotenpluk mogen met vergunning in persoonlijk bezit zijn.
Na deze dag waren we een hoop kennis wijzer door de gesprekken met de eigenaar, had Mike z'n maatje gevonden in een Mechelse herder die eindeloos met hem wilde spelen met een kokosnoot welke hij telkens voor hem weg moest gooien, hebben de apen ons heerlijk kunnen molesteren en in de avond hebben Mike en Naom de longen uit hun lijf gegild nadat ze beiden het bed uitvlogen toen er gezellig een mega grote salamander tussen hun in ging liggen.........dit alles is toch hèt ultieme vakantiegevoel! ;-)