Vrij 29/7 Familie Robinson

Vroeg in de ochtend , 5 uur om precies te zijn hier het reisverslag van gisteren aangezien ik de slaap niet meer kan vatten. Gisterochtend knap beroerd wakker geworden. Daags ervoor begon het met krampen in buik en maag, nu was ik misselijk en deed echt werkelijk mijn hele lichaam zeer.
Op zo'n moment ben je je akelig bewust van je kwetsbaarheid met zo'n reis als dit, aangezien je hier niet zomaar van A naar B reist. In eerste instantie wist ik nog niet dat de rambutans de oorzaak waren en vraag je je af waardoor je ziek bent geworden. Bijwerkingen van de Mallarone (malariatabletten) waar Nijar ons voor gewaarschuwd had? Aangezien ik flink door de muggen te pakken was genomen en we het met Mike al 'n keer bij de hand hebben gehad, hebben we voor de zekerheid malaria en denque ook even gecheckt maar de symptomen klopten gelukkig niet.
Ik bedacht me dat het in deze situatie natuurlijk best 'n risico was om ons voor 'n paar dagen te laten droppen op 'n onbewoond eiland welke op ruim 2 uur varen van de kust lag.
Toen al pratende met Nijar ineens duidelijk werd hoeveel rambutans ik had gegeten en hij bijna hysterisch begon te lachen, werd duidelijk dat de oorzaak maar heel onschuldig was hebben we besloten om toch maar te gaan.
Weer werd duidelijk hoe lief en behulpzaam de bevolking hier is. Aangezien ik zo misselijk was dat ik al vanaf de vorige avond niets had willen eten en wel over m'n nek kon bij het idee van 'n omelet of pancake als ontbijt, stapte Nijar in de auto en ging 2 trossen bananen voor me halen.
Iemand vd accomodatie reed vervolgens naar het dorp om voldoende flesjes drinkwater voor me te halen.

Per speedboot vertrokken we eerst door de moerassen om vervolgens uit te komen op de open zee richting het eiland Pulau Palambak.
Al na 'n paar minuten wist ik van ellende niet meer hoe ik moest gaan zitten omdat alles me zeer deed en ben op de bodem van de boot gaan liggen.
Eenmaal aangekomen op de plek van bestemming waren we alle 4 met de stomheid geslagen.
Voor ons lag een dromerig groen eiland zoals je ze alleen in films ziet. Wuivende palmbomen aan 'n hagelwit strand in een kristalheldere blauwe zee. Bizar!
Het was heel onwerkelijk. We
We moesten uit het bootje stappen en met onze voeten door het warme water naar het strand lopen.
Pal aan het strand stonden 'n viertal lieflijke huisjes met veranda compleet met rotan tuinmeubilair. Rondom de huisjes lag 'n typisch soort gras wat haast op tapijt leek door de structuur en de diep groene kleur. Overal lagen kokosnoten die uit de bomen waren gevallen. We voelde onszelf net de familie Robinson.
Toen Mike verheugd riep dat we zelfs tegen alle verwachtingen in internet hadden was het plaatje compleet. De twijfels of we het hier wel 'n paar dagen vol gingen houden waren op slag verdwenen.
Helaas heb ik onze eerste dag op het eiland in bed doorgebracht. Nadat ik 5 minuten in het water was geweest ben ik op bed gaan liggen waar ik vervolgens tot in de avond heb gelegen. Ik kon geen geluid meer verdragen en ik kon bijna niet meer op m'n benen staan.
Door de uitstraling bij mijn sleutelbeen drong ineens tot me door wat er aan de hand was. Het waren uitvallen! De uitwerking vd rambutans was gewoon het laatste zetje geweest.
Al voor vertrek liep ik natuurlijk al op de toppen van mijn tenen en alle inspanningen vd afgelopen dagen eisten nu zijn tol.
Nou ja, er zijn beroerdere plekken om weer op krachten te komen mag ik wel zeggen.
Jeroen en de kids hebben zich kostenlijk geamuseerd. Zwemmen, zonnen, kleine krabbetjes op het strand bekijken die telkens als ze 'n nieuw potentieel huisje zagen liggen begonnen te rennen alsof hun leven ervan afhing om vervolgens in hun nieuwe stulpje te kruipen en verder te wandelen alsof het allemaal de normaalste zaak van de wereld was.
Het mag duidelijk zijn.......we gaan onszelf hier kostenlijk vermaken!

De dag rust had me goed gedaan. Langzaam maar zeker knapte ik in de avond op en om 19uur bij het eten kon ik het weer opbrengen om er in ieder geval bij te blijven zitten al at ik nagenoeg niks. Ik had wel al snel vrienden gemaakt met het poesje op het eiland welke al 'n tijdje onze aandacht probeerde te krijgen. Toen ik haar kleine stukjes vis voerde ging ze daarna tevreden spinnend op mijn schoot liggen. Manlief keek alweer bedenkelijk maar besloot wijzenlijk zijn mond dicht te houden omdat hij wist dat het toch tegen dovenmans oren zou zijn.
Het vrouwtje vd accomodatie was door Nijar (welke inmiddels alweer van het eiland af was) op de hoogte gebracht van mijn maagklachten.
Ze kwam met Gingseng kruidenzakjes aan welke ik op moest drinken waar ik van zou opknappen. Daarna zette ze me een kop warme thee voor, welke ze me gebaarde op te drinken omdat dit goed was voor m'n maag. Wat een warmte!

Vandaag gaan we met 'n vissersbootje naar de omliggende eilanden waar we gaan snorkelen.
Foto's volgen later.