21/7 Een droom van een villa

In dit nachtelijke uurtje terwijl iedereen  lekker ligt te slapen, eindelijk de puf en de tijd om op mijn gemakkie te beginnen aan het reisverslag.

Onze eerste nacht in Bali.

Na lang wachten is het eindelijk zover.

We hebben een goede reis gehad, rustig verlopen alhoewel we deze keer minder comfortabel hebben gezeten als andere jaren. Tsja China airlines....ben bang dat deze meer ingesteld zijn op de meer subtielere afmetingen van de gemiddelde Aziaat.

De reis leek 'turbulent' te beginnen. Op Schiphol verloor ondergetekende haar make-up tasje (het zal ook weer eens niet!), stootte ik bij binnenkomst van het vliegtuig op ongenadige wijze mijn kleine teen zodat ik van ellende bijna een plasje deed in het midden van het gangpad en schoondochterlief er weer bijna een plasje overheen deed van het lachen(fijn hoor zo'n meelevend type ;-) en belanden we na het opstijgen midden in een wolkendek met onweer. Dàt was even een rare gewaarwording en vond ik allesbehalve prettig want het weerlichten en het knallen vd bliksem is dan wel héél onheilspellend, akelig blikkerig en dichtbij alsof je vliegtuig getroffen wordt...gelukkig waren we er vrijwel meteen weer uit en bleek het even later een uiterst rustige vlucht te worden.

Zoals verwacht heeft Jeroentje nagenoeg de hele vlucht geslapen en ook zoonlief kon er een dingetje mee doen. Maar alle drukte voor de vakantie is ook mij zeker niet in de koude kleren gaan zitten. Voor het eerst in al die jaren is het me niet gelukt om onderweg ook maar één  film af te kijken, een boek te lezen of een begin te maken aan mijn reisverslag. Ik had het pijpje leeg.

Ik ben de reis doemelend doorgekomen onder begeleiding van wat muziek vanuit mijn oortjes. Laatste was nogal een dingetje tot grote ergernis  van dochterlief, die was terplekke volgens mij het liefst door de grond gezakt van schaamte terwijl ikzelf best wel content was met mijn creatieve oplossing.

Die standaard vliegtuigoortjes zijn nml niet echt geschikt voor mijn bescheiden oortjes, ze zijn lomp en passen voor geen meter waardoor ze telkens uit mijn oren vielen, bloedirritant dus. Al snel had ik dè ultieme oplossing gevonden.....door het nekkussenstje òp mijn hoofd te zetten werden de koptelefoon-oortjes prima op zijn plek gehouden. Het gezicht van dochterlief stond op onweer maar dat misstond niet geheel bij het weer, ik besloot dus maar te kiezen voor mijn eigen gemak en maling te hebben aan het feit dat ik behoorlijk voor lul zat. Zal jullie niet onthouden van een foto want ik ben immers de beroerdste niet, zal deze zo bijvoegen ;-)

Toen we na een lange reis aankwamen bij onze privévilla in Sanur wisten we echt even niet wat ons overkwam. Wàt ontzettend gaaf!!! We keken onze ogen uit met wat we zagen. De inrichting...tot in ieder detail, zó waanzinnig mooi, verfijnd, smaakvol en volldig in Balinese stijl ingericht. Bizar!

De foto's waren mooi maar in het echt overtrof het echt alle verwachtingen.

Het gekke was dat het zwembad met op de achtergrond het gekletter van de waterfonteinen, in werkelijkheid veel groter was dan dat de foto's vooraf deden vermoeden.

Het is écht een droom!

Je zou toch bijna niet meer naar huis terug willen!