Zon 24/7 Onaangename verrassing
26 juli 2016 - Kuala Lumpur International Airport 2, Maleisië
Na een prima laatste vlucht gisteravond vanuit Singapore aangekomen in Kuala Lumpur. Ondanks de extra overstap waardoor de reis in totaal zo'n 19 uur duurde, was het ons alles bij elkaar erg meegevallen. Op de een of andere manier leek het juist door zo'n extra overstap 'n stuk sneller te gaan ondanks dat we daar zo tegenop zagen.
We waren er druk met elkaar over bezig dat zo'n dubbele overstap wellicht voor herhaling vatbaar was maar toen we bij de bagageband arriveerde keken we elkaar onthutst aan. LEEG!!!
Nog even twijfelend of we wel naar de juiste band waren gelopen kwam er 'n medewerker op ons af met 'n lijst in zijn hand. Hij leek naar ons op zoek en vroeg ons naar onze naam.
Hij had 'n onaangename verrassing voor ons, al onze bagage bleek spoorloos.
Denk je alles te hebben gehad en dan krijg je dit!
We moeten eruit hebben gezien alsof we het in Keulen hoorde donderen want snel probeerde hij ons gerust te stellen dat ze op zoek zouden gaan waar het was misgegaan en dat we in de loop van de volgende dag wellicht meer zouden horen. Als door 'n wesp gestoken beten we de man toe dat dat nogal 'n probleem was aangezien de volgende ochtend in alle vroegte alweer doorvlogen naar Sumatra waar we geen vaste verblijfplaats zouden hebben.
Toen hij ons ook nog vertelde dat onze koffers niet doorgevlogen konden worden naar Sumatra omdat Lufthansa daar geen agent had zitten leek het drama even compleet.
Daar sta je dan. Zonder enkele vorm van bagage. Ter overbrugging werd ons omgerekend zo'n 130 euro in de hand geduwd. Allemaal heel nobel maar gezien het tijdsstip viel er weinig meer te kopen aangezien alle winkels al dicht waren. Bijkomend probleempje was dat we de ochtend erna direct doorvlogen naar Sumatra waar er nagenoeg nog geen toerisme is en we dus op onze klompen aan konden voelen dat ze daar geen europese maten zouden verkopen. Al die aziaten zijn nml extreem klein dus de kans is bijna nihil dat we daar zomaar 'n nieuwe garderobe aan kunnen schaffen.
Ondanks alles hebben we toch weer vreselijk gelachen om Mike die hevig verontwaardigd begon te mopperen toen hij zich realiseerde dat zijn gel zich tussen de zoekgeraakte bagage bevond.
Al onze bagage foetsie, geen kleding, schoenen, schoon ondergoed of helemaal NIKS.........en meneer maakt zich serieus druk om zijn haar! Hoe ernstiger zijn gezicht afzakte, hoe hilarischer we het vonden, we gleden zowat van onze stoelen af van het lachen. Dìt waren wij weer, wij die altijd in de meest onmogelijke situaties onze humor de boventoon laten voeren.
We besloten ons niet uit het veld te laten slaan en gewoon naar Sumatra door te vliegen nadat we het voor elkaar hadden gekregen dan onze spullen uiteindelijk toch naar Medan doorgevlogen zouden worden. Even hebben we gedacht om in KL te blijven om er zeker van te zijn dat we onze koffers weer terug kregen zoals min of meer het advies was van Eelco, waar we in NL de rondreis hadden geboekt. Maar dan? Dan hadden we onze vlucht gemist en ons hele reisprogramma zou naar de haaien zijn.
We besloten het erop te wagen en gingen er het beste van maken. Desnoods moesten we ons de komende dagen maar wikkelen in 'n Sarong en mochten de koffers uiteindelijk helemaal niet komen, dan konden we altijd weer terug vliegen naar KL.
We waren er druk met elkaar over bezig dat zo'n dubbele overstap wellicht voor herhaling vatbaar was maar toen we bij de bagageband arriveerde keken we elkaar onthutst aan. LEEG!!!
Nog even twijfelend of we wel naar de juiste band waren gelopen kwam er 'n medewerker op ons af met 'n lijst in zijn hand. Hij leek naar ons op zoek en vroeg ons naar onze naam.
Hij had 'n onaangename verrassing voor ons, al onze bagage bleek spoorloos.
Denk je alles te hebben gehad en dan krijg je dit!
We moeten eruit hebben gezien alsof we het in Keulen hoorde donderen want snel probeerde hij ons gerust te stellen dat ze op zoek zouden gaan waar het was misgegaan en dat we in de loop van de volgende dag wellicht meer zouden horen. Als door 'n wesp gestoken beten we de man toe dat dat nogal 'n probleem was aangezien de volgende ochtend in alle vroegte alweer doorvlogen naar Sumatra waar we geen vaste verblijfplaats zouden hebben.
Toen hij ons ook nog vertelde dat onze koffers niet doorgevlogen konden worden naar Sumatra omdat Lufthansa daar geen agent had zitten leek het drama even compleet.
Daar sta je dan. Zonder enkele vorm van bagage. Ter overbrugging werd ons omgerekend zo'n 130 euro in de hand geduwd. Allemaal heel nobel maar gezien het tijdsstip viel er weinig meer te kopen aangezien alle winkels al dicht waren. Bijkomend probleempje was dat we de ochtend erna direct doorvlogen naar Sumatra waar er nagenoeg nog geen toerisme is en we dus op onze klompen aan konden voelen dat ze daar geen europese maten zouden verkopen. Al die aziaten zijn nml extreem klein dus de kans is bijna nihil dat we daar zomaar 'n nieuwe garderobe aan kunnen schaffen.
Ondanks alles hebben we toch weer vreselijk gelachen om Mike die hevig verontwaardigd begon te mopperen toen hij zich realiseerde dat zijn gel zich tussen de zoekgeraakte bagage bevond.
Al onze bagage foetsie, geen kleding, schoenen, schoon ondergoed of helemaal NIKS.........en meneer maakt zich serieus druk om zijn haar! Hoe ernstiger zijn gezicht afzakte, hoe hilarischer we het vonden, we gleden zowat van onze stoelen af van het lachen. Dìt waren wij weer, wij die altijd in de meest onmogelijke situaties onze humor de boventoon laten voeren.
We besloten ons niet uit het veld te laten slaan en gewoon naar Sumatra door te vliegen nadat we het voor elkaar hadden gekregen dan onze spullen uiteindelijk toch naar Medan doorgevlogen zouden worden. Even hebben we gedacht om in KL te blijven om er zeker van te zijn dat we onze koffers weer terug kregen zoals min of meer het advies was van Eelco, waar we in NL de rondreis hadden geboekt. Maar dan? Dan hadden we onze vlucht gemist en ons hele reisprogramma zou naar de haaien zijn.
We besloten het erop te wagen en gingen er het beste van maken. Desnoods moesten we ons de komende dagen maar wikkelen in 'n Sarong en mochten de koffers uiteindelijk helemaal niet komen, dan konden we altijd weer terug vliegen naar KL.
Liefs Verona xxx