Rijkdom

Inmiddels loop ik standaard 'n dag achter met de reisverslagen. Nadat we gisteren zijn aangekomen in Ayutthaya hebben we echt 'n geweldige dag gehad en het heeft tot middernacht geduurd eer we op bed lagen. Wat hebben wij genoten!!!
We hebben nog amper iets gezien van Ayutthaya maar onze Homestay maakt deze etappe van onze vakantie nu al onvergetelijk.
Direct bij aankomst was al duidelijk dat deze Homestay van hetzelfde caliber is als die in Amphawa alleen heeft deze zelfs de overtreffende trap. Een zeer sfeervol authentiek, traditioneel pand aan de rivier waarvan de eigenaren alles uit de kast trekken om je een waanzinnige tijd te bezorgen.
We hebben 6 persoonkamer met uitzicht op de rivier en grenzend aan 'n houten dakterras welke om 'n hele grote vruchtenboom is heen gebouwd.
Rondom de kamer overal openslaande luikjes, deuren en shutters wat het een zeer knus geheel geeft en de badkamer gelegen aan het dakterras heeft een open dak waardoor je onder het bladerendak van de boom staat te douchen.
Toen we net waren aangekomen zaten we op ons gemak beneden wat te drinken terwijl Tess en ik in de hangmat lagen. De eigenaar gebaarde ons mee te komen naar de rivier en had een bakje visvoer in de hand. Hij liep een gammele overhangende plank op en ik moest met hem daarop gaan zitten met de voeten in het water. Ik voelde letterlijk en figuurlijk al nattigheid en ja hoor...hij gooide wat van het voer in het water en direct sprongen er tientallen grote vissen rondom mijn voeten boven het wateroppervlak. Ik schrok me al gillend werkelijk de beroerte en de Thai was helemaal in zijn nopjes en had de grootste schik. In een reflex maakte ik een beweging met mijn voet waardoor er per ongeluk een vis gelanceerd werd wat uiteraard voor een hoop hilariteit zorgde. Het kostte hem heel wat overredingskracht om ook de kinderen en Jeroen zover te krijgen om mee te doen. Wat niemand waarschijnlijk gaat geloven, is dat uitgerekend Jeroen de meest heldhaftige van het viertal bleek en op het trapje tussen de opspringende glibberende vissen ging staan. We hebben er wat af gegild en gelachen alsof het een of andere topattractie was.....tsja Ik zou bijna zeggen 'een kinderhand is snel gevuld'.
De eigenaresse sprak in tegenstelling tot de eigenaar, praktisch geen woord Engels. Toch kwam ze om de haverklap naar ons toe en ratelde ze in een stuk door om ons van alles duidelijk te maken maar waar we geen klap van begrepen.
Met allerlei gekke gebaren, bewegingen en een mimiek om te gieren wist ze ons uiteindelijk duidelijk te maken dat ze ons morgenmiddag zelf Ayutthaya wil laten zien en ons wilde meenemen in haar Pick-up. De planning was dat we morgen een fiets zouden huren om Ayutthaya te ontdekken maar dit aanbod slaan we natuurlijk niet af en laten we niet aan onze neus voorbij gaan.
Na het avondeten zijn we op aanraden vd eigenaren al wandelend naar een tempel-ruïne geweest welke nu in de avond helemaal verlicht was. De vrouw liep een stuk met ons mee om ons de weg te wijzen, trakteerde ons op vruchtjes en zwaaide ons even later na toen we de weg over waren gestoken en ze zeker wist dat we het gingen vinden.
Bij terugkomst zaten we aan de rivier even na te borrelen toen de eigenaar zijn gitaar pakte. Hij wilde gaan spelen voor ons maar stond erop dat er iemand van ons met hem meezong. Aangezien we allen geen nachtegaaltjes zijn hielden we de boot af maar uiteindelijk gaven Naom en ik ons gewonnen en kraaiden vals met hem mee, er was immers buiten ons verder niemand anders bij dus kon ons het schelen. Even later kwam toch de enige andere gast erbij zitten welke een Nederlander bleek te zijn. Hij was al net zo'n musicale pepernoot als de eigenaar, pakte zijn gitaar en speelde en zong gezellig met hem mee. Gauw gingen we weer veilig op onze stoel zitten alleen bleek dit niet helemaal de bedoeling. Nu ze immers met twee gitaristen waren hadden ze een drummer voor de drumkast nodig en probeerde Jeroen daarvoor te charteren. Mijn Jeroentje gaf mooi niet thuis aangezien hij het ritmegevoel heeft van een houten klomp, en wierp zonder pardon mij naar voren als zogenaamde goede drummer. Fijn zo'n man want toen was ik de sjaak! Ongemakkelijk kroop ik achter het drumblok maar nadat ik mijn ergste schroom had laten varen kon het me eigenlijk geen klap meer schelen of het nou klonk of niet. Het was zó ontzettend gezellig en het had zo'n sfeertje, dit zijn echt gouden momenten waarop je zó beseft hoe fijn we het met elkaar hebben. Wat een rijkdom is dit toch dat we dit soort momenten met elkaar mogen delen.
Voor Naom had alle gezelligheid helaas even een keerzijde en werd daardoor juist even overvallen door een moment van heimwee wat uiteraard heel begrijpelijk is. Jeroen kreeg haar door haar tranen heen weer aan het lachen door zijn idiote opmerkingen daar hij altijd toch wel 'n prettig gestoorde geest heeft.
We slepen madammeke er wel doorheen en er komt gelukkig nog genoeg afleiding aan.