Het roer om!

Zo rood als 'n kreeft maar met een voldaan gevoel lig ik nu op bed mijn reisverslag te typen. Wat een wederom onvergetelijke dag vandaag! Werkelijk met geen pen te beschrijven.
Zoals Naom inmiddels heeft ervaren, weet je bij de Versteegjes nooit hoe een dag gaat verlopen. Met zijn allen zijn we redelijk impulsief en kunnen we van het een op het andere moment het roer volledig omgooien.
Zo ook vandaag.

Vanmorgen om 9.30 zouden we klaar staan om een paar scooters te gaan huren zodat we het eiland konden gaan verkennen.
Jeroen en ik waren al vroeg op en al zittend op onze veranda zagen we dat het vandaag vrij bewolkt was. Direct op internet gekeken en ook daar gaven ze bewolking aan welke de hele dag kon duren en in de middag lichte regen.
Ik ben al niet zo'n held op zo'n ding maar op een nat wegdek zag ik toch helemaal niet zo zitten. Daarbij was het met dit weer beter om nù te gaan snorkelen aangezien je dan toch minder snel verbrand dan in de bakkende zon.
Samen vonden we het een goed plan om te proberen of we op het allerlaatste moment toch nog met een snorkeltour meekonden.
Het was inmiddels al 8.30 geweest, we moesten opschieten. 
Snel liepen we naar de bungalow van Mike en Naom welke nog in diepe rust waren. Half slaperig klonk het van achter de deur weinig enthousiast maar ze stemde toe, ze hadden zich immers erg gespitst op de scootertocht.
Hals over kop ben ik met Jeroen het eerste het beste tourbureautje binnengeschoten welke we tegenkwamen, en tegen alle verwachtingen in lukte het ons om nog met  een tocht mee te kunnen. Op ons horloge kijkend realiseerde we ons dat het wel heel erg krap was, over goed een kwartier kwamen ze ons al bij ons resort halen. Jeroen rende gauw terug naar onze bungalows om Mike, Naom en Tess het bed uit te trommelen en onze spullen snel klaar te leggen terwijl ik ondertussen gauw een take-away ontbijtje regelde.
Vraag me niet hoe, maar hebben het op de valreep gered. Mijn haar nog steeds in coupe ontploft, mascara-loos en hijgend als een postpaard, Jeroen met een bakkes als schuurpapier en de kids nog niet al te vrolijk door de abrupte manier van wakker worden.....streken we neer in de achterbak van de jeep welke ons op kwam halen.
Dit was een chaotisch begin van een waanzinnig mooie dag.

In een grote vissersboot vaarde we gedurende de gehele dag rondom het eiland en stopte we telkens in een andere baai. 
Het anker ging uit en wij kregen de mogelijkheid om te gaan snorkelen. We zagen eruit als 'n stel Teletubbies met onze snorkelmaskers maar wat een uitvinding is dit zeg. Geen beslagen duikbrillen meer, onbeperkt door neus èn mond kunnen ademen onder water, geen hap zeewater meer in je mond en bovenal een subliem uitzicht op al het moois wat de tropische zee ons te bieden had.
Het was alsof we bij de Chinees in het aquarium lagen. De meeste prachtige en bontgekleurde vissen zwommen rondom ons heen. Zwart wit gestreepte maanvissen met hun gele wimpel, bontgekleurde papegaaivissen, koraalduivels, doktersvissen en nog vele andere waar ik de naam niet van ken....we keken onze ogen uit. Er waren ook extreem grote exemplaren, we kwamen zelfs een jongen tegen van toch gauw zo'n meter lang en bijna net zo breed en dik.  Sumatra hadden we al heel wat moois gezien maar dit was toch wel de overtreffende trap. Alleen al het koraal met daartussen de zwierende anemonen en felgekleurde kerstboomwormpjes. De laatste zijn kokerwormpjes welke tussen het koraal leven en eruitzien als hele kleine kerstboompjes met een veerachtige structuur. Zodra je naar ze wijst ploppen ze zichzelf terug in het koraal, leuk speelgoed daar onder water.
Toen we met z'n allen daar tussen de vissen dobberde, zag ik een stukje watermeloen op het water drijven. Ik pakte het, brak er een klein stukje af en gooide het richting visjes. Mike keek me onder water aan alsof ik een of andere downie was en maakte een gebaar van WTF wat doe je???
Ik op mijn beurt vond dat dat nogal duidelijk  was, gewoon....de visjes voeren! Demonstratief keek ik hem aan en hield vervolgens het stukje watermeloen richting de vissen. Tot mijn zoons grote verbazing kwamen ze als een dolle op me af en begonnen met zijn allen de meloen uit mijn hand te eten. Eerlijk gezegd was ik zelf ook nogal tamelijk verrast door de gulzigheid van dit gezelschap want ik had moeite mijn hand stil te houden doordat ze als een horde spechten op de meloen inbeukte.
Ik schrok ervan waardoor ik met een gil het laatste stukje van me afwierp. 
Dit was gaaf!
Bij de volgende stop nam ik nu bewust zelf stukken watermeloen mee het water in om de vissen naar me toe te lokken. Het was een leuk spelletje. Zodra er een zwerm vissen op mijn hand afkwam draaide ik om mijn eigen as heen en zwommen de vissen in cirkeltjes om me heen achter hun prooi aan.  We hadden de grootste lol. Tess en Naom deden vrolijk mee maar de heren Verstegen waagden hun vingers er niet aan.
Ook bij Shark Bay geweest maar hier helaas geen haaien gezien. (Sorry mam, jij dacht dat ik een geintje maakte maar ik meende het serieus) Zolang JAWS niet aanwezig is ;-) schijnen ze banger te zijn voor ons dan wij voor hen en blijven angstvallig op afstand. Hoe dan ook, we tellen allemaal nog 2 armen, 2 benen,  10 vingers en 10 tenen en zijn dus nog volledig compleet voor ons volgende avontuur.
We hebben genoten! Wat een natuur, zowel boven als onder water.

Helaas nagenoeg geen foto's aangezien we de onderwatercamera in alle haast vergeten waren en mijn telefoon aan dek moest blijven.Om jullie toch een indruk te geven zal ik er een paar foto's van het internet bij doen.

Iedereen bedankt trouwens voor de leuke reacties op de reisverslagen en de foto's. (Er staan trouwens ook video's online!) Iedere keer opnieuw gaat er enorm veel tijd in zitten om jullie op deze manier een beetje met ons mee te laten reizen. Het is super leuk om terug te lezen dat het gewaardeerd wordt alleen ontbreekt me de tijd om op iedereen afzonderlijk te reageren. Bij deze dus!